عوامل اجتماعي موثر بر شادي

شادماني احساس رضاتمندي از زندگي و توانائي لذت بردن از تجربيات شخصي است . شادماني داراي اجزاء عاطفي ، هيجاني  ، اجتماعي و شناختي است

شادي تا حدودي ، به وسيله خصوصيات عيني زندگي از قبيل ثروت ، اشتغال و ازدواج ايجاد مي شود اما عوامل ذهني نظير چگونگي تصورات ما از آن شرايط مثلا مقايسه با ديگران و انطباق نيز در ايجاد شادي نقش دارند

به طور كلي تحقيقات نشان  مي دهند كه دو دسته از عوامل در ايجاد و يا زوال نشاط و شادي موثر هستند 1) عوامل بيروني مانند شرايط خانواده ، محله زندگي ،   شرايط شغلي ، سطح درامد و نحوه گذران اوقات فراغت 2) عوامل دروني مانند سلامت جسمي ، رواني ، اجتماعي و معنوي

مطالعات مختلفي در انگليس و امريكا با مقياس هاي متفاوت براي طبقه اجتماعي انجام گرفت است و همه آنها آثار واضح و منحني خطي اثر طبقه اجتماعي بر شادي را نشان داده اند .

هرنيك و همكاران ( 1984) دريافتند كه ضريب همبستگي طبقه با رضايت 20/ بوده است كه بيشتر از اثر درآمد با وضعيت شغلي است .

 بسيار ي  از مطالعات انجام شده در امريكا نشان داد  كه ميزاني از همبستگي بين خوشبختي و تحصيلات وجود دارد .

كمبل ( 1981 ) و كسلر ( 1982) دريافتند كه براي زنان امريكائي سطح تحصيلات در مقايسه با درآمد و شغل يك پيش بيني كننده قوي تري براي بهداشت رواني خوب مي باشد و براي مردان درآمد كسب شده پيش بيني قويتر است

 نتايج تحقيق كشاورز 1384 نشان داد بين شادكامي و تعداد اعضا ء‌  خانواده ارتباط منفي وجود دارد يعني با افزايش تعداد اعضاء‌ خانواده از ميزان شادكامي آن ها كاسته مي شود ساير متغير هاي جمعيت شناختي نظير سن ، جنسيت ، وضعيت تاهل  ، ميزان درامد و تحصيلات رابطه معني داري با شادي نشان نداد

روابط اجتماعي ، يكي از بزرگترين منابع شادي است و ازدواج مهمترين عامل ارتباط محسوب مي شود . اينگل هارت 1990 نشان داد كه در اروپا 81 درصد از زنان متاهل از زندگي خود خشنود و يا بسيار خشنود بوده اند در حالي كه ميزان خشنودي افراد مجرد 75 درصد بوده است .

 روس و وان ويليگن ( 1997 ) دريافتند كه تحصيلات بر خوشبختي افراد ، بهداشت رواني و جسمي آنان اثر مثبت دارد اين امر از طريق بدست آوردن شغل رضايتبخش ،  دستيابي بهتر  به ازدواج  و ساير حمايت هاي اجتماعي است .

راسل و  ولز (1994) در 207 زوج انگليسي پيش بيني كننده هاي شادماني را مورد  مطالعه قرار دادند و دريافتند كه قويترين پيش بيني كننده كيفيت ازدواج است

 نتايج تحقيق اينگهارت 1990  بر روي 163000 نفر در همه كشور هاي اروپائي نشان داد ازدواج كرده ها به طور متوسط شادتر از مجرد ها مي باشند

واروپاين (1982) دريافتند كه در بريتانيا 36 درصد مردان  بازنشسته و 35 درصد زنان بازنشسته هميشه از كارهاي گذشته خود شاد هستند .

تحقيقات نشان داه است كه برون گرائي با احساس خوشبختي و با عاطفه مثبت همبستگي دارد ( كاستا و مك كر 1980) 

 از نظر جامعه شناسي شادي نه تنها در بعد اقتصادي بلكه در ابعاد سياسي ، فرهنگي و تربيتي تأثير همه جانبه دارد.  شادي زيرساخت بسياري از مسائل ونيروي محركه جامعه است. به همين دليل همه كشورها كوشش مي كنند كه اگر نمي توانند همه عناصر لازم را براي بروز شادي فراهم كنند لااقل ابتكارهايي براي سوق دادن جامعه به سمت شادزيستن انجام دهند؛ از برگزاري كارناوال هاي جمعي گرفته تا اجراي موسيقي هاي شادي بخش و…..

اگر با دقت احوال انسانهاي شاد و ناشاد را بررسي كنيم، متوجه مي شويم كه اندوه مادي متاعي شيطاني و شادي هديه اي رحماني است. از ابتداي تمدن بشر غم و اندوه مايه توقف و انزجار و شادي و نشاط عامل تحرك و نظم بوده است. 
انسان از اندوه، غم و تاريكي مي گريزد و به شادي و نور پناه مي برد. شاد زيستن آرزوي ديرينه آدمي است. دنياي بدون غم، خشم و جنگ. سرشار از مهرباني و شادي، آرزويي است كه ريشه در خلقت و نهاد آدمي دارد. آرزويي كه مقدمه غلبه بر تمام ناكامي هاست. شادي، اين معجزه دروني، گره گشاي بسياري از رنج هاست.در ميراث كهن ما ايرانيان، شادي، پديده اي الهي محسوب مي شود. به گونه اي كه مي گويند نخستين معجزه زرتشت خنديدن وي در بدو تولد بوده است. پارسيان شادي را آفريده خداوند و اندوه و غم را آفريده اهريمن مي دانستند. مردم ايران باستان حدود 60 روز از سال را جشن مي گرفتند و به ستايش مي پرداختند.گذشتگان ما براي ارج نهادن به پيدايش انسان جشن بزرگ نوروز را با شكوهي بسيار زياد برپا مي كردند. ايرانيان سعي مي كردند به هر بهانه اي روزگار را به شادي و شكرگزاري سپري كنند.

پيشينه تاريخي كشورمان نشان مي دهد كه نشاط در همه ادوار مورد توجه ايرانيان بوده است. متاسفانه در بافت جامعه ما،آنگونه كه بايد شادابي و پويايي يك جامعه فعال و سخت كوش به چشم نمي خورد. به نظر مي رسد كه براي بررسي معضلات اجتماعي قبل از هر چيز بايد به شناخت و بررسي عوامل مهم پرداخت و بعد به مقابله انديشيد. 
بايد پذيرفت كه شادي و غم در زندگي اجتماعي انسانها، تأثيرات عمده اي دارد. متأسفانه گاه در جامعه امروزي ما بنا به تعبيرهاي غلط و بدون استدلال، تفكر شادي متروك شده و علي رغم آنكه در فرهنگ ديني ما شادي و نشاط از آموزه هاي محكم و انكارناپذير است، برخي به غلط اندوه و گوشه نشيني را جايگزين شادي و نشاط نموده اند. تا جايي كه آثار زيانبار آن هر روز بيشتر از پيش نمايان مي شود. 
لازمه شادي و شادبودن چيزي نيست جز مثبت انديشي و جستجوي خوبي ها و زيبايي ها. انسان با نگرش منفي به دنيا چيزي جز روحيه اي افسرده، چهره اي غمگين و حالتي خشمگينانه ندارد و اين نگرش منفي، تخريب گر جامعه است. نبايد فراموش كرد كه رخدادهاي اجتماعي، راه حل هاي اجتماعي دارد و راهكارهاي جمعي در برخورد با چنين مشكلاتي مي تواند بسيار كارساز باشد. به ياد بسپاريم كه پيشگيري كارآمدتر از درمان است. 
در جامعه غم زده، انرژي افراد صرف برطرف كردن اندوه و ناراحتي شده و ديگر فرصتي براي توليد و توسعه باقي نمي ماند. به تجربه ثابت شده شادي و نشاط، ماده اوليه تغيير جامعه و تحول و تكامل دروني انسانهاست. در جامعه خوشحال و خرسند، توليد بهتر، اشتغال بيشتر و اقتصاد، سالم تر خواهد بود. بدون شك در چنين محيطي امنيت اجتماعي و فردي راحت تر به دست مي آيد. در محيط شاد، ذهن انسان پويا، زبانش گويا و استعدادش شكوفا مي شود..